Skömmu eftir opnun Náttúrugripasafns Bolungavíkur, árið 1998, afhentu erfingjar Steins   Emilssonar (1893-1975) jarðfræðings, safninu steina- og jarðfræðisafn hans. Safnið er mikið að vöxtum, í 44 kössum, og er sennilega með stærstu sýnasöfnum í jarðfræði sem koma úr einkaeigu.

Safnið er að mestu í upprunalegum kössum og hafa einstakir gripir (steinar eða jarðvegssýni) ekki verið skráðir nema að litlu leyti.

Að auki voru fjölmörg sýni úr safni StE til vörslu og til sýnis í Grunnskóla Bolungavíkur, einnig var eitthvað í geymslu hjá Bolungavíkurkaupstað.  Þessir hlutir eru nú einnig í vörslu Náttúrugripasafnsins.

Stór hluti sýnanna hefur ekki verið fullgreindur og þarf til að koma aðstoð jarð- eða steinafræðings.  Mörgum sýnanna fylgja aðeins tilvísanir í dagbækur StE, og standa vonir til þess að Náttúrugripasafnið fái brátt aðgang að þeim svo hægt verði að halda áfram flokkun, skráningu og rannsókn steinasafnsins.